ဘ၀ပညာမွသည္ ထာ၀ရပညာသုိ႔

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြ ေန႔စဥ္သင္ၾကားေလ႔လာသင္မႈစသည္နဲ႔ပတ္သက္၍ ဘ၀ထဲမွာ applyလုပ္သင္႔တဲ႔ အခ်က္ကေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဉာဏ္မွီသမွ် တင္ျပထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ ငယ္စဥ္ဘ၀ကစျပီး ယေန႔တုိင္ေအာင္ ျမန္မာ,အဂၤလိပ္စာေပမ်ားကုိ၀ါသနာအလုိက္သင္ၾကားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ သိထားတဲ႔အတုိင္း အတန္းအလုိက္သင္ယူတဲ႔အတုိင္း အသုန္း{apply}မျပဳတဲ႔အတြက္ ေရးနည္းသင္တန္း၊ စကားေျပာသင္တန္းေတြကို သီးျခားအေနႏွင္႔ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္တန္း၊ ႏွစ္တန္းမွာ သင္ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ I am Tun Tun, What is your namw? This is a book. စသည့္ အဂၤလိပ္စာ
၀ါက်မ်ားကုိ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ ၀ါသနာပါတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ ေန႔စဥ္အသုန္းျပဳခဲ႔လွ်င္..အဂၤလိပ္စကားေျပာႏွင္႔ ဂရမ္မာအတြက္ သည္းျခားသင္စရာလုိမည္မထင္ပါ။
ဒါေပမယ္႔ ယေန႔ျဖစ္ေနတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဂၤလိပ္စာကုိ သူငယ္တန္းမွစ၍ တကၠသုိလ္အထိ ႏွစ္မ်ားစြာျမွဳပ္ႏွံျပီး သင္ခဲ႔ၾကေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စာကုိ ဂရမ္မာက်က်၊ စကားေျပာနည္စနစ္က်က် ေရးတတ္၊ ေျပာတတ္လားဆုိေတာ႔။ NO။ ဘာလုိ႔လဲလုိ႔ဆုိေတာ႔ အေၾကာင္းရွာေတာ႔ ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္စရာေတာ႔ လုိမယ္မထင္ပါဘူး အေၾကာင္းကရွင္းရွင္းေလးပါ၊ ဘ၀ထဲမွာ {daily life မွာ}applyမလုပ္ခဲဲ႔တဲ႔အတြက္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တကၠသုိလ္ျပီးမွ နိဳင္ငံျခားကုိ ပညာသင္သြားခါနီးမွ အဂၤလိပ္ဂရမ္မာသင္တန္း တက္ၾကရ၊ စကားေျပာသင္တန္းတက္ၾကရနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ ေငြကုန္၊ အခ်ိန္ကုန္၊ လူပင္ပန္းတာေပါ႔၊ ေငြကုန္တာကရွာရပါတယ္၊ လူပင္ပန္းတာကလည္း ပုံမွန္အထိမရေပမယ္႔ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ျပန္ရနိဳင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခ်ိန္ကုိေတာ႔ ျပန္မရနိဳင္ပါ၊ အခ်ိန္ကေတာ႔ ပ်ံေနတဲ႔ ငွက္ကေလးရေအာင္ အမိဖမ္းရသလုိပါ၊ ငွက္ကေလးက ေနာက္တစ္ခါဖမ္းမိဖုိ႕ ျဖစ္နိဳင္ပါေသးတယ္။ ကုန္လြန္သြားတဲ႔ တန္းဖုိးရွိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကေတာ႔ ျပန္ရဖုိ႕ အခြင္႔မလမ္း လုံး၀ (လုံး၀) မရွိ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ရုိးရုိးေလးတုိ႔တစ္ေတြ ေန႔စဥ္ရတဲ႔ အတတ္ပညာ/ ေကာင္းတဲ႔အမူအက်င္႔ေတြကုိုိ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ{apply} အသုန္းခ်သင္႔တယ္ဆုိတဲ႔ အခ်က္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသမွ်ေလးေတြပါ။ ေန႔စဥ္ဘ၀ပညာမွသည္ ထာ၀ရပညာျဖစ္ေအာင္ သင္ယူအသုန္းျပဳသင္႔ပါတယ္လုိ႔ အၾကံျပဳရင္း....................